"Oproep n.a.v. KVB kraam jaarmarkt Kaprijke - vervanging Lutgard.
Door het onverwachte wegvallen van Lutgard zoeken we een vrijwillige vervanger die kan en wilt bijdragen aan het aanbod van de taartverkoop ten voordele van Broederlijk Delen en tevens ook een aantal uur bereid is de kraam te bemannen tijdens de jaarmarkt in Kaprijke, die zal plaatsvinden in de straten rondom het gemeentehuis en op het dorpsplein. We zoeken bij voorkeur een lid uit Kaprijke zelf. Gelieve persoonlijk aan te melden op het kantoor op maandagen van 14:30 tot 16:00 of woensdagen van 09:00 - 12:00 en van 14:00 - 15:30 of via de telefoon op 093732157 op voorvermelde uren, zodat er samen naar de planning, aanbod en opstelling kan gekeken worden. Veel dank!"
Hoe is het nog met Lutgard?
Ze ligt in het ziekenhuis, maar straks mag ze al terug naar huis, heb ik gehoord van Danielle. Haar kinderen gaan haar daar verder verzorgen, het is te hopen dat het gevoel volledig gaat terugkomen in haar gezicht.
Kan ze haar gezicht nog nie voelen?
Nee, en het is nog nie gezegd dat wa nog terugkomt. Het is te hopen, het is te hopen.
Wat die bende aanricht, het is een schande.
Hij had haar dochter weggepakt, ze mochten niet meer met elkaar praten. Dan heeft hij haar uitgebuit aan de bende. Ze moest wel, ze kon geen nee zeggen tegen die bende en ze mocht niemeer spreken met haar familie. De rijkswacht heeft Lutgard alle details moeten overlopen met haar zelfmoord en alles, hé. Haren testament lag klaar en alles. Ze heeft er een hartaanval van gekregen ter plekke.
Ma, Godverdomme. Godverdomme.
Ma da's nog nie alles. Hij heeft haar op straat gezet want hij vertrouwde haar niemeer, terwijl hij haar ertoe had gezet haarzelf uit te buiten voor geld en thans heeft hij haar zwart gemaakt bij iedereen als de hoer van boekhoute.
De hoer van Boekhoute! Mens, mens, mens.
Bij wie kon ze zij thans nog terecht? Ze werd door iedereen uitgemaakt want mensen verspreiden da graag, hé, maakt nie uit of het waar is of nie. Als ze zoiets horen nemen mensen liever ergste aan omdat ze bang zijn dat het toch waar zou zijn maar je sluit zo mensen af, hé. Van alles. En thans, ja. Ze heeft zelfmoord gepleegd. Nu moet de familie Francine verzorgen, maar hun zus zijn ze voor altijd kwijt. Ze kennen nu de waarheid maar da maakt de pijn alleen erger.
Eh-Godverdomme.
En diene Niek. Het heeft nie lang geduurd of hij heeft hem een Filipijnse vrouw gepakt. Waarschijnlijk opnieuw begonnen met heel zijn spel.
Ma wie es da? Diene man?
Zoon van Francine: Niek. Francine Verstringhe? Weet wel? Van de Hellepolder. Ja, Niek Verstringhe. En hij woont daar nu ook op 't andere uiteinde van de boerderij in een tuinhuis met die Filipijnse. Allez een groot tuinhuis, hé. Ze wonen daar nu in, ja.
Uw man weet ook veel, hé, met zijn werk. Gij hebt een goeien. Richard. Hij weet waarschijnlijk meer dan dat hij graag zou willen weten.
't Is zijn werk en ik heb hem echt eerlijk over de jaren nog nooit over horen klagen, alleen dat het zwaar is. Af en toe zegt hij dat hij efkes weg moet. Met de moto. 's Avonds omstreeks hetzelfde uur. Wanneer hij het nodig heeft. Dan is hij weg. Duurt niet lang. Een uurke. Dan komt hij terug. Anders. Lichter, luchtiger. Zijn kaak niemeer zo strak. Hij luistert daarna meer, dus dat is wel goed. Maar klagen heb ik hem nooit weten doen.
Als het maar een tour met de moto is, Inge, en dat hij met een stuk in zijn kraag thuiskomt iedere nacht.
Zeg da nie door, hé, maar soms riek ik wel een keer wa alcohol, ze. Aan zijn adem. Maar hij is nooit dronken. Een beetje rood in de nek, alleen. 't Is raar. 'k Voel me er soms ongemakkelijk bij maar ik weet wel dat de job veel van hem eist.
Ik denk dat hij er echt nood aan heeft om alleen te zijn en niets meer te horen van dingen dat hij moet regelen.
Da weet ik. Daarom, alles wat te maken heeft met de dingen thuis, ik regel het zelf en alles wat te maken heeft met Julie ook, ik wil niet dat hij hem daarover zorgen moet baren. En hij moet dat ook niet.
Hij heeft het getroffen me' U zenne.
Ik denk da'k ergens het gevoel heb dat het nie genoeg is, wa'k doe, da'k het allemaal regel waar misschien andere vrouwen meer op hun man voor kunnen rekenen. Het zijn ook lange dagen dat hij klopt, hé.
Ik kan het mij voorstellen. Zeg en hoe stelt Julie het?
Goed, goed. Ze is bijna afgestudeerd aan 't Atheneum.
Weet ze al wat ze gaat studeren volgend jaar?
Ik heb het al een paar keer gevraagd, maar ze weet het nog nie goe. Ik vermoed psychologie.
Da's een mooie studie, hé. Zware studie.
Ja, redelijk zwaar, maar ik denk dat ze er wel de kop voor heeft, ondanks dat ze heeft moeten blijven zitten.
Ja da geloof ik wel, da geloof ik wel.
Maar haar kostuum voor de 100-dagen heeft ze wel snel gekozen, ze. Amai!
Ah, ja? Op da vlak weet ze dan wel snel te beslissen.
Gij gaat da nooit geloven wa zij gekozen heeft.
Wadde?
Soeur Sourire.
Soeur Sourire? Hahaha!
Zot, hé. Maar de 100-dagen zijn ook zot. Richard heeft al gevraagd voor extra versterking, zenne. Een oogske in het zeil. Naar het schijnt heeft hij - zeg het niemand, hé, da's tussen ons gezegd en gezwegen - speciaal iemand ingezet die een oogske heeft op haar, zodanig dat hij zeker weet dat ze veilig is.
Heeft er iemand in zijn korps een oogske op Julie, dan? Allez, nie da'k ervan verschiet ofzo, ze is een schone, echt een schone!
Ik weet het soms vind ik dat ze te veel make-up aan doet voor haar leeftijd maar dat is ook deel van, allez je weet wel van haar te voelen zoals ze is maar het maakt mij als moeder soms bang dat ze aandacht trekt die niet zo vriendelijk is.
G'hebt geen ongelijk.
...
En slim van Richard. Iemand inzetten die een oogske op haar heeft. Ge moet er maar aan denken, hé.
Richard weet wat hij doet. Hij weet wie hij moet inzetten. Hij weet waar hij moet zijn en niet zijn. Het is daarom met dat intern verhoor dat hij gekregen heeft, is hij meer van zijn stuk. Da merk ik wel. Hij gaat meer gaan rijden met de moto.
Ik geloof het. Maar da komt goe, jong. Da komt goe.
***
En, Julie. Goedemiddag. Heb je al jouw kostuum gekozen voor de 100-dagen?
Ja.
En zou je mij willen vertellen wat het is?
Soeur Sourire.
Soeur Sourire! Grappig! Geweldig gewoon. En? Volledig habijt? Alles erop en eraan? Ik kan het mij al volledig inbeelden!
Ja.
Ik zie jouw gezicht helemaal oplichten bij het gedacht, super. En hoe waren de laatste paar injecties, iets van bijwerkingen gehad?
Nee.
Het is ook al een tijd geleden dat er iets te melden viel, dus dat was te verwachten. Hoe minder, hoe beter zeggen we altijd.
...
En op school? Loopt alles goed daar?
Ja, ja, ik denk het wel.
Al gekozen wat je gaat studeren? Volgend jaar?
Ik weet het nog niet. Ik dacht aan psychologie. Misschien.
Psychologie!
Ja.
Wat een mooie glimlach verschijnt er op uw gezicht! Ja, ik denk dat het een goeie keuze is voor U. En ik ga het ook opnemen als een compliment naar mij toe. Hihi.
- Ja...
Ik denk, Julie, dat het mooie eraan is dat wanneer je gaat studeren er een verse, nieuwe omgeving gaat zijn. Volwassener ook, omringd met interesse-genoten, medestudenten. Je kan zijn wie je nu bent zonder een ondertoon van bepaalde... aannames over jezelf waartussen je continu moet schipperen. Gewoon jezelf zoals je bent, zoals je leeft. Bevrijdend, denk ik, voor jou.
Ja, da zou goe zijn.
Ja en dat zal ook zo zijn, Julie, geloof mij. Ik ben blij voor U.
...
En wil je mij misschien vertellen waarom Soeur Sourire?
'k Wee nie. Ik vond het gewoon... mooi.
Nonnen hebben zoiets mysterieus, hé. Ja, hé? Ze steken zich weg in volle zicht. Met een bepaalde stille trots, ook. Ik begrijp het.
...
Allez, ik ga U niet langer houden. We zien elkaar over een maand terug, Julie. Zit je dan niet midden in uw eindexamens of daar tegen aan? Is dat geen probleem?
Neen, 't is goe. Ik plan da wel in.
Super, Julie. Tot dan!
Tot dan.
...
En wa is uw naam?
Niek. Verstringhe.
Ben je deel van -?
Nee. Maar doe er goeie zaken mee. Gij?
Robbe. Callens.
Deel van?
Neen, nog niet. Maar binnenkort wel.
Gij zij zeker van uw stuk.
Ik heb iets goed te bieden.
En wie is uw vriend.
Bénédicte. Buys-
Hey- zegt mijn echte naam toch een keer nie! Niemand moe weten dak hier geweest ben.
Aan wie gaat hij da voorvertellen, Béné?
Ik ga zwijgen gelijk een graf.
Hoort?
Ok.
Ik heb U toch gezegd dak het terug goe ging maken?
Ik zal U wel zeggen als het zover is want tot nu toe...
Geduld, jongen!
Hij noemt hemzelf de Sjamaan van Ertvelde.
Wa zegde?
Dat hij hemzelf de Sjamaan van Ertvelde noemt.
Wie?
Lorens!
Ah, ja. Ok. Robbe heeft mij meegenomen, ik weet eigenlijk nie veel van wa ik mag verwachten.
Gij gaat het U nie beklagen. Wacht maar.
...
Ok, mannen. Hier, pakt aan. Ik ga wa muziek opzetten.
Ok.
Da ga misschien nie direct jullie smaak zijn, ma da doe ik omda het een groot deel is van de werking. De muziek is specifiek om het effect te vergroten maar ook om het juiste effect dat jullie willen krijgen. Dus, nie direct reageren op de muziek, je moet er in feite niet op letten. Rookt het gelijk een andere joint, nie te snel ook, hé, er komen er hier soms binnen die te snel willen zijn, maar je kan het niet forceren. Ik verzeker U, ge gaat niet kunnen ontkennen dat dit spul anders is dan anders.
...
Ok, ik ga erbij blijven. Ge moedu geen zorgen maken. Soms ga ik een beetje meezingen. Gewoon over U laten komen, ge moe niks forceren.
[...]
Wow.
[...]
***
...
Béné, Béné. Wa hebt gij gezien?
Ik... teveel om op te noemen... Gij?
Ik... Ik ga niemeer naar de 100-dagen gaan.
Da's goe maar waarom niemeer? Wa heb je gezien?
Vertel maar wat je gezien hebt? Was het voor of na het zingen?
Na uw zingen.
Ok.
Ik zag. Veel. Ik zag kleuren die werden dan een zee, golven in alle kleuren, zoveel dieren, zo diep, aan het zwemmen niet alleen vissen. Er waren slangen aan beide armen die grepen me vast brachten mij dieper en er was een zwarte jaguar maar ik zag alleen de ogen en klauwen die bracht mij naar een paleis, diep, diep beneden, zo. Gouden paleis er was een stem, ma er waren ook veel andere... mensen, dieren, allez... vrienden erbij ze voelen als vrienden, maar niet allemaal mensen, allez... er was een stem en die sprak dan en ik zag ook wat hij zei en het ging erover dat ik het goed voelde en dat ik mijn gevoel moet volgen want ze gaat er zijn en de stem liet mij voelen wat het was om met haar te zijn en.. ik ben beginnen wenen toen... Het was zo mooi en warm en alles was aant schitteren en ik voelde mij vibreren, zo... allez, ja, heel raar om te zeggen maar de stem zei toen ook ik moet uitmaken of de korte duur het waard is. De korte duur. Of da het waard is. De korte duur. Het voelt als een waarschuwing.
...
Wow, Robbe. Ik heb ook dingen gezien maar dan vooral kleuren en velden en bergen en zo. En er was een grappige beer en mijn papa was ook blij. Maar geen stem bij mij, gelukkig ik zou in mijn broek doen.
Robbe.
Ja?
Ik denk... da gij moet nadenken over die boodschap en ook da gij een eagle zij.
Een Eagle?
Ja, een Eagle van de New Dawn. In het geloof van de Indianen van Amerika. Een Eagle. Gij kunt spreken met... [...]
Waar gebaart gij naar?
En zijt gij ook een Eagle?
Ok, spaar mij de bullshit. Ik ben hier alleen voor het spul niet de bullshit.
Ok, Niek. Mag ik uw geld dan?
Hier. Voilà. En trouwens da spul heet dimethyltriptamine. Het maakt daje hallucineert. Dad'is nie echt, hé. Da is allemaal verzonnen door de synapsen in uw brein.
Da is wa je kan zien op wetenschappelijk vlak, ja.
Ja, maar de wetenschap is ook waar, hé.
Waarom kom je dan terug? Als het maar hallucinaties zijn?
Ik doe het nie voor de hallucinaties. Ik wil gewoon high zijn. Mag da dan nie?
Ok, Niek. Dank U. Ge moogt gaan.
Ok, salut. *Debielen.*
*Namasté*
...
Robbe, Ik wil ook door.
Denkte gij dat het hallucinaties zijn, Béné?
Ik weet het niet. Ma het was wel iets dak nog nooit in mijn leven gezien heb. Als da allemaal in mijn verbeelding bestaat, ergens in mijn brein waar ik nog nooit aan ben geweest... dan... welja. Dan is mijn verbeelding veel schoner dan ik ooit heb kunnen denken.
Inderdaad - da is het. En hebben jullie ook geld bij?
Robbe?
Ja, nee. Nie echt.
Robbe, ik doe het niet voor gratis.
Ma ik heb wel iets bij om U mee te betalen.
Ja? Wa?
...
Robbe! Nee! Is da een Rado?!
Ja. Ik denk dat het meer waard is dan daje vroeg voor alle drie de joints.
Robbe. Ik aanvaard da normaal gezien nie, maar... van Eagle to Eagle nu wel maar beloof mij één ding.
Yes! Ok, wa moe'k beloven?
Da als gij voor die liefde kiest, da gij mij da laat weten?
Waarom?
'k Wil graag weten da'k U daar dan in geholpen heb, want Eagles doen maar één ding hun hele leven lang: ze zoeken continu naar elkaar.
Waarom?
Om te vliegen.
Paano nila maiisip na inagaw nila ang lahat sa akin, gayong hindi nila kailanman pinahalagahan ang kinailangan kong isuko? Kahit na iyon ay lahat-lahat ko na. Pagdating ko sa bansa, dinala niya ako agad sa shed na inihanda niya para sa akin sa bukid ng tatay niya kung saan kami titira, may ilang niyog na naroon. Hindi madaling dumaan dito, sabi niya. Iniharap niya ito bilang isang uri ng matamis na lambing upang gawin akong komportable sa kanyang payak at malamig na kahoy na dampa sa gitna ng isang putikang latian, ang mga traktora sa malapit na tinuturo niya ay kay John Deere daw na parang may pakialam ako, na tila ang tinutukoy niya ay alahas o ano pa man. Tumango ako at sabay tingin sa mga niyog. Ito ang ating magiging munting palasyong niyog, aniya, na tumutukoy sa palasyong niyog sa Maynila na itinayo ni Imelda Marcos upang tanggapin ang papa. Tumanggi ang papa na manatili doon. Dapat ako rin. Ang pagkakaiba lamang ay ang lugar na ito ay hindi magarbo ni katiting.
Tinalikuran ko ang isang mayaman at masiglang buhay, puno ng tawanan, usapan, pakikipagsapalaran, tao, interesanteng pag-uusap, at siyempre maraming alitan ngunit nairaraos naman. Nakaraos ako nang ako lang. May mga kapatid akong babae. Ipinakita nila sa akin na may paraan. Tapos, hindi ko akalain na ako ang magiging katatawanan sa bawat araw at araw-araw, kahit saan ako pumunta. Sa Maynila, kinagigiliwan ako ng mga kliyente ko. Dito, nabinyagan ako bilang isang uri ng yaya ng niyog. Hindi ka kakausapin ng mga lalaki dito, magsasalita sila tungkol sa iyo. Panay ang pagtukoy nila sa aking dibdib bilang mga niyog at palaging nagtatawanan. Puro tungkol sa kabastusan ang kanilang pinag-uusapan. Hindi ako kailanman makapagrereklamo, ‘di ba, ito ang dahilan kung bakit ako pumunta.
Napakapayapa dito. Noong mga unang linggo ay tumutunog ang aking mga tainga sa katahimikan. Noong unang linggo, may malamig na hamog sa labas at ang klima ay minus 15° C. Nanatili ako sa maliit na kahoy na kalan sa kusina. Ilang oras kong hinintay si Nick nang nakakumot. Hindi ko alam kung may idadala siya para makapagtrabaho ako. Walang tunay na pahinga. Hindi ako makatulog sa nararamdamang lamig sa mukha ko. Ibinaon ko ang mukha ko sa ilalim ng kumot. Tinanong ako ni Nick kung nakakahinga pa ba ako. Ito lang ang tanging paraan para makatulog, pero madalas akong iyak nang iyak, nang tahimik. Ayaw kong malaman niya. Sa lungsod, napapasaya ako sa tawa at kaligayahan ng kaabalahan ng buhay. Dito, ang naririnig ko lang ay mga ibon at makinarya ng mga magsasakang nag-aararo ng lupa. Hindi ko akalain na ang buhay ng isang prostitute ay magpaparamdam sa akin na ako ay nakatira sa isang kumbento.
Ang Maynila noong unang bahagi ng dekada otsenta, paano ko maipapaliwanag kung hindi nila naiintindihan ang mga pangunahing salita. Hindi glamoroso ang trabaho ko, pero 'tang ina, rak en rol ito, disco, baby, rebelyon at delikado at nakakasabik. Dito ay nakatayo ako sa tabi ng bintana at pinagmamasdan ang isang soro na may manok sa bibig na nawala sa palumpong sa tabi ng maliit na sapa na tinatawag nila ditong "gracht", na hindi kapareho ng "graf" na ang ibig sabihin ay libingan. Ang mga tunog ng wikang ito ay lubos na hindi natural. Ano ang kakila-kilabot na tunog na "ch" na ito, ano ang pagkakaiba sa tunog na "g"? At pagkatapos ay mayroon silang tunog na "h". Huwag kang mag-alala, sabi ni Nick, hindi mo kailangang maging marunong magsalita para sa kung ano ang iyong gagawin dito. Laking pasasalamat daw niya na nandito ako, na kusang ginagawa ko ito, na ako ay isang malayang babae, na kusang pinipili ang buhay na ito.
Sa Asya, ang Maynila ang pinakamalapit na bagay sa pagiging nasa Amerika nang hindi pupunta sa Amerika. Nagsayaw ako para sa maraming negosyante mula sa lahat ng uri ng iba't ibang bansa: Korea, Vietnam, Japan, Indonesia, mahilig silang magsalita tungkol sa kanilang negosyo. Negosyo. Mga plano sa negosyo. Pera. Gusto nilang mag-enjoy sa kanilang pera. Gusto nilang mag-enjoy na hindi nababagabag sa pag-e-enjoy. At mayroon silang mga pabrika ng electronics, nagtayo sila ng mga linya ng telepono, sila ay nasa industriya ng metal ore, nagtatrabaho sila sa militar ng Amerika, lahat ng uri, lahat ng uri. Magsasabi sila sa amin ng mga bagay-bagay. Ang matalik kong kaibigan ay nagpakasal sa isang negosyante at lumipat sa Japan. Ewan ko ba kung ano ang mas mahirap matutunan, Dutch o Japanese. Anuman ang mangyari, lahat sila ay mahilig magsalita ng Ingles. Mahilig silang pumunta sa Maynila dahil sa Maynila ay mararamdaman nila at sila ang "lalaki", first class, sila ang may-ari ng lahat, at hindi nila mararamdaman iyon sa Amerika kapag nagpunta sila roon. Mahal ko ang Amerika.
Gustung-gusto ko ang pelikulang Taxi Driver. Sinabi sa akin ni Nick na hindi ko talaga naintindihan ang pelikula, na hindi naman ito talaga kwento ng pag-ibig. Akala ko ganoon. Dapat ay naaawa ka, sabi niya, para kay Jodie Foster dahil child prostitute siya, at dapat ay maawa ka sa sakit sa isip ni Robert Deniro, na nagdadala sa kanya sa ekstremismo. Naisip ko lang na bayani siya. Hindi naman talaga kwento ng pag-ibig iyon, sabi ni Nick. Wala akong ideya tungkol sa lahat ng ito.
Ibig kong sabihin, paanong hindi mo mamahalin ang marikit na si Jodie Foster at ang gwapong si Robert Deniro, paanong hindi ito kwento ng pag-ibig? Sa Maynila dati ay may mga higanteng painting ng kanilang mga mukha, na magkayakap. Isang magandang mag-asawang nag-iibigan. Nagustuhan ko ang poster na iyon. Ang pinakamasama sa pagiging narito sa latiang putik na ito ay walang mga sinehan. Dati ay dalawang beses kada linggo ako pumupunta. Dati ay paulit-ulit kong pinapanood ang parehong pelikula bago ito tuluyang mawala sa sinehan. Dati ay mahilig akong mag-disco pagkatapos. Gusto ko si Donna Summer. Toot toot, hey, beep beep. Sumasayaw. Ayaw ni Nick ng disco. May record player siya. Hindi ko gusto yung musikang pinapatugtog niya. Napakaingay at nagiging galit talaga siya pagkatapos niyang pakinggan ito. Umiinom siya. Bakit ko naman gustong magalit? Para siyang iyong Taxi Driver. Ang pagiging galit ay nagpapalakas sa kanya. Dapat din ba akong maawa sa kanya? Hindi niya ako pinapayagan. Gusto niyang siya lang.
Nagdala si Nick ng isang malambing lalaki ngayong gabi. Nakilala niya ito sa tila pagtitipon ng "babaylan" at gusto niya itong dalhin, maaaring maging magandang negosyo kung magpapakita ako sa kanya ng ikatutuwa niya. Ang maganda lang sa lugar na ito ay minsan ay guwapo talaga ang mga lalaki kung swertehin ka. Mas maswerte ka pa kung marunong silang gumamit ng katawan nila para makipagtalik at hindi gumagalaw lang na parang makina na naglalabas-pasok. John Deere, inisip ko sa sarili ko. Kailangan kong pigilan ang sarili ko na humagalpak sa tawa habang naroon. Nakakatawa talaga. Kung papayagan nila ako, ipapakita ko sa kanila ang pagkalambot, ipapakita ko sa kanila na huwag makipagtalik nang galit. Marahan, malalim. Nagulat sila, nag-enjoy sila. Tapos, hinusgahan nila ako dahil dito. Isang puta lang ang marunong makipagtalik nang ganoon kainam, ‘di ba. Hindi ko alam kung kumusta ang mga kababaihan sa paligid pagdating nasa kama, ngunit siguradong hindi nila napapasaya ang mga lalaking dumarating sa shed ni Nick. Pero ngayon ay iba ang taong ito. Sobrang payat niya. Sa tingin ko ay hindi siya nagwowork-out tulad ni Nick. Namumutla na sya. Tinitingnan niya ako at sa tingin ko - sa tingin ko naaawa siya sa akin. May kung ano sa mga mata nya. Benedict daw ang pangalan niya. Gusto ko iyon. Tapos tinanong niya ako kung dapat ba niyang ibigay ang tunay niyang pangalan tapos binugbog niya ang sarili niya dahil sa pagbibigay ng tunay niyang pangalan. Sinabi ko sa kanya ang tunay kong pangalan. Charity Gonzales. Parang Spanish daw ang tunog. Sinabi ko sa kanya na parang wala siyang masyadong alam sa mundo. Sinabi niya sa akin na nag-aaral siya sa Unibersidad. Sabi ko ay ako rin dati. Tinatanong niya ako kung paano ako napunta rito. Tinatanong ko siya kung paano siya napunta rito.
Nagtalik kami.
9. Wij willen willem weg, wil Willem wijzer wezen, dan willen we Willem weer.
Luitenant.
Inspecteur.
Waarmee kan ik U helpen? Wa is da?
Een brief da iemand aan mijn deur heeft gehangen. Wij willen Willem weg, wil Willen wijzer weten, dan willen we Willem weer.
Ja, Inspecteur, wa kank daarop zeggen?
Ik hoop dat ik dit niet letterlijk moet nemen.
't Is een grapje. Niemand wilt U hier weg.
En niemand zou de mannen aangezet hebben om dat te doen, om mij te intimideren, het onderzoek te staken?
Inspecteur, alstublieft. Ik blij dagij der zijt om mij te helpen met de zaak van de Bende van Lembeke. Vier ogen zijn beter dan een.
Ja, maar mijn twee ogen zijn gericht op U, Verbeeck, niet op de bende. Maar hoe dat jij de bende aanpakt.
Het is begrepen. Ik zal de mannen vertellen geen grappen meer uit te halen medu.
...
Er valt niet te lachen met hetgeen waarvoor gij naar hier zijt gekomen.
Goed.
Goed.
...
Vanavond is het al de 100 dagen, zeker.
[zucht] Ja, da klopt, inspecteur.
Mannen op post?
Voorzekers.
Veel mannen?
Genoeg.
Mag ik evenwel opmerken dat de 100-dagen een fenomeen is dat letterlijk bestaat uit tieners. Het zou me sterk verbazen moest je extra agenten nodig hebben voor een bende... zeventienjarigen.
Het is geen kleine bende, het zijn àlle 17-18 jarigen van Eeklo en omstreken. Da is geen klein beetje.
Wa verwacht je dat er staat te gebeuren, Luitenant?
Het is al voorgevallen dat er auto's in brand waren gestoken. Een paar jaar geleden was er een vitrine binnen gebroken.
Is da iets typisch voor een 100-dagen?
Typisch zou ik nog niet direct zeggen, maar... het is gebeurd en als het is gebeurd kan je het niet meer uitsluiten, toch, Inspecteur?
Dat is de waarheid, maar mag ik vragen de rapporten van de antecedenten van brand en inbraak op de vorige 100-dagen in te kijken. Dit is om een beter zicht te hebben op de zaak, want... Dit lijkt mij niets meer of minder dan een concert of carnaval.
Je vergeet, Verbiest, op carnaval komen de zotten naar buiten.
Tante Nonneke. Ik ben homo.
Wa zegde?
Homo, tante. Ik ben homo.
Wa is da hòmmo?
Ik ben homo-seksueel tante.
Ma jongske daar zijt ge te jong voor om te weten.
Ik denk dat ik het weet.
Ma wa peisdegij?
Dak voor de mannen ben.
Voor de mannen?
In plaats van voor de vrouwen. Om een vrouw te hebben.
Ma, Tibeau, ge zijt nog te jong om daarover na te denken.
Het is een gevoel, tante.
Ma wa denktegij da gij voelt. Voor de mannen.
Ik voel da ik liever met een man wil zijn dan met een vrouw. Ik wil helemaal nie met een vrouw zijn. Seksueel.
Ik ken da gevoel, jongske.
... Wa?
Ja, jongske, ik ken da gevoel. Ik wou nooit seksueel zijn. Nie met een man niet met een vrouw. Met niemand. Ik wou alleen dienen.
...
'k Wistekik ook waar kinderen vandaan kwamen toen en ik'en had zoveel mannen die mij zouden gestrikt willen hebben, maar ik wist het al van jongs af aan. Ik wilde dienen. Ik moest kiezen. Ik ben thans non geworden.
...
Da was wat ik wildigen. Daar heb ik geen spijt van. Ook nie van op missie gaan. Ma de dingen die ik daar gezien heb... Gij, jongske, Tibeau. Gij zijt nie zo. Gij zijt een goeie jongen. Gij wilt mensen geen pijn doen. Da besta nie.
Dank U, tante.
Wa zittegij nu te wenen?
Ik ben gewoon blij, dak het heb kunnen zeggen.
Ge moet nie wenen. Het enigste wagij moet doen is wijs wezen en vertel het pas wanneer je het kan gaan doen wa je moet doen. Anders was het mij ook nie gelukt.
Dank U tante.
Het is wel, jongen, het is wel. Waarom zijdegij zo verkleed?
Het is 100-dagen vanavond.
Robbe, ga je echt niemeer mee naar de 100-dagen. Nick heeft mij wa spul gegeven dak kan dealen. Het is 100-dagen, het gaat direct op zijn en dan heb ik wa meer zakgeld.
Ik heb U al gezegd, ik ga niemeer gaan. Die droom, ik kan er nog steeds nie van slapen. En Niek? Sinds wanneer pak je van Niek af?
Hij helpt mij sinds dak niemeer studeer geeft mij papa mij geen zakgeld meer en ik kan nie platzak uit gaan en zo.
Moogdegij terug uit gaan? En uw werk in de bakkerij?
Da betaalt hij nie, het is werk in wa'k ga erven, zegt hij.
...
Robbe?
Ik weet het nie, Béné.
Robbe, please, je hebt gezegd da je het goed ging maken. Please, ga mee. Ik heb iemand nodig als ik zoveel bij heb, ik wil nie da iemand da door heeft dak ermee rondloop en het afpakt. Ik heb U nodig.
Bescherming, dan?
Ja.
Eerst wil je mij nooit meer zien omdak een mes bij had, en nu wil je dak bij U kom staan met een mes voor bescherming.
Ik ga ook een mee hebben!
Ma gij zij zo nen zeveraar, Béné, godverdomme!! En Niek zelf dan?
Niek kan moeilijk tussen 6dejaars gaan staan, hé. Da valt te veel op.
Wa heeft hij U beloofd naast geld, Béné. Wa nog? Gaan jullie samen werken, da is er hier aant gebeuren?
Nee. Niks, Robbe.
...
Robbe?
Joengene, joengene.
G'hebt gezegd dage het goe ging maken.
... Ik vind da nie goe daje gaat beginnen dealen, Béné.
Wa moek doen? Het is nog een jaar tot ik terug mag studeren, als ik al mag studeren! Mijn vader wilt zelfs niemeer dak gà studeren.
...
En gij moe vooral spreken, met uwen deal met de bende van Lembeke. Verandert uw naam anders naar Robin.
...
Robbe?
OK.
Ja?
't Is goe.
Robbe, danku danku!!
Naam
Danny
Achternaam
De Roose
Occupatie
Werkloos
Indien werkloos, reden:
Kijk, als jullie zeggen 'werkloos' dan wilt da iets anders zeggen dan wanneer e'k'ik zeg 'werkloos'.
Hoe bedoelde gij het wanneer dagij zegt werkloos?
Ik zit inderdaad zonder werk, waarbij ik bedoel, het kost mij geen werk om te doen wat ik moet doen om te verdienen wat ik verdien en te krijgen wat ik nodig heb. Het kost mij geen werk, zoals toen da'k werktigen bij SIDMAR. Eén van jullie ooit bij SIDMAR gewerkt?
Sidmar?
Metaalfabriek, Zelzate, Verbiest.
Ja, inspecteur. Metaalfabriek. Zelzate... Hoogovens! En met gewerkt bedoel ik dag in dag uit gezweet, hé, aan de hoogovens. Daar heb ik gestaan een tijd. Zoute koffie, wist je da? Zoute koffie geven ze daar. Ik ga de smaak nooit vergeten. Gloeiend heet ijzer, kunt 'g'U da inbeelden? En dan met bloot bovenlijf daarnaast gaan staan, heffen, heffen, gieten. Iemand met een emmer water die da over U giet om de zoveel tijd daje niet met brandwonden naar huis moe gaan.
Goed. SIDMAR. De Roose, komt tot uw punt. G'e't net iets interessants gezegd, dagij nie werkt ma toch uwen kost verdient. Gij noemt da geen werk, want het is niet aan de hoogovens staan. Goed. Ik begrijp U. Ik begrijp U.
Ik begrijp heel veel dingen over U, meer dan dage denkt.
Vleierij werkt nie bij mij, meneer de agent.
Danny. Daarnet zei gij nog dagij verdient watda gij nodig hebt. Ma het is geen werk voor U. Wa is dat dan?
Ik denk datda noemt 'gerustheid', in de volksmond.
Ja, ma wa brengt U al die mooie gerustheid, zonder dage iets van werk hebt.
Het ding is dat het werk dat ik doe, ik het doe voor het plezier. Ondertussen word ik er beter van. Maakt da mij een bandiet?
Het hangt ervan af wat het werk is dat je doet voor het plezier.
...
Awel?
Ge gaat het uit mijn mond nie krijgen, tenzij je een beschuldiging aan mijn adres wilt gaan hangen. Doe maar. Ik wacht.
Ok, hebt gij dealers erop uit gestuurd op de 100 dagen?
Ik heb niemand erop uit gestuurd naar de 100 dagen. En dealers... van wa?
...
Ja, zeg maar? Dealers van wa?
...
En wa van Bénédicte?
Wie is Bénédicte.
Ok, ma nu moet ge U nie van den domme houden. Bénédicte. Beste vriend van Robbe Callens.
Da kan goe zijn dat hij goeie vrienden is met Robbe, ma ik ken nie alle vrienden van al mijn vrienden. Ik heb er veel.
En Niek?
Niek? Niek Verstringhe?
Inderdaad. Wat weet je over hem?
Dat hij dealt dat is zijn zaak, ja, nie voor mij. Iedereen kent hem. Ma hij is geen lid van de bende.
Waarom heeft hij dan Tibeau proberen aanvallen?
Ik heb nie onder controle wa mensen allemaal denken daze moeten doen om bij de club te geraken. Ik ken diene jongen nie, Tibeau. Wie is da zelfs? Ik bedoel. Waarom is da mijn probleem?
Nick Verstringhe en Tibeau Verbeeck zijn in een gevecht geraakt tijdens de 100-dagen fuif in de sporthal van Eeklo. Beide hadden messen bij. Niet verwonderlijk, sinds Tibeau al eerder het slachtoffer is geweest van geweld tegen zijn geaardheid.
...
Luistert naar Verbiest en antwoord, De Roose.
Jaja, ok, wa moek nog weten?
Agent Pascal Pauwels heeft het gevecht gespot, is tussenbeide gekomen en heeft Nick Verstringhe vastgehouden bij afwachting van versterking, maar omdat Nick zodanig tegenwerkte, heeft hij zijn wurggreep te lang vastgehouden en is Nick Verstringe komen te overlijden.
Komen te overlijden? Diene rijkswachter heeft 'em vermoord wilde zeggen.
Het ga hier nie over de rijkswachter. Het ga hier over U, Danny. U bende is te veel problemen aant veroorzaken. Het ga van aanvallen met messen naar doden die vallen.
Da was nie het werk waar 'k ik het over had. Het is nie mijn bende die Nick heeft doodgewurgd, maar diene rijkswachter- Pauwels, was't?
Nie antwoorden, Verbiest.
En die mesaanval heeft mijn club ook niks mee te maken.
Maar wel Robbe Callens.
Da kan goe zijn, maar ik weet er nie van. Robbe is bij de bende gekomen, ja.
Waarom? Wat doet hij voor U?
Ik denk dagij nie goe begrijpt wat de bende is. Het is een club. Er is geen baas bij ons. We hebben wat we hebben en we delen da en we komen samen net als een andere club om te delen in vanalles. W'ebben gene chef, gene baas, geen opzichter, gene kolonel of inspecteur.
Waarom kijkt iedereen dan op naar U?
Ma, daar kank'ik niks aan doen, hé. Omdak het gesticht heb, zeker? Toen?
Waarom heb je het toen gesticht?
Omdak niemeer bang was.
Van wie?
De baas bij SIDMAR, tiens. De baas is bang van mensen die niet bang zijn van hem. Hij is alleen maar gerust alsdegij bang zij van hem. Alsdegij nie bang zij, dan is hij on-gerust. En op den duur geraakt hij on-uitgerust daarvan. En hij neemt U da kwalijk dage nie bang zij, omdat er wallen onder zijn ogen beginnen te hangen dankzij U, terwijl gij niks doe. En ik dee niks. Ik was gewoon niemeer bang. Aba-ja! Tuurlijk nie! Ik was nie bang van aan de hoogovens te staan met gloeiend heet ijzer dat aant spetteren is recht naast mijn gezicht! Denktegij da die brillekes die ze ons gaven ons ogen konden beschermen tegen ijzer van duizend graden? Da was pas iets om bang voor te zijn. Nie Marcel... of Désirée. Da kunnen ze nie uitstaan. Ah, ja. En dan beginnen ze streken uit te halen. Strekenmensen.
Alle bazen zijn strekenmensen?
Verexcuseert U: fabrieksbazen. Strekenmensen zijn het, ja. allemaal. We hebben het allemaal genoeg gezien. Strekenmensen hebben graag bange mensen, ja, da zijn goeie, ge moe nie lachen. Werkers moeten nie bang zijn van hun gezondheid te verliezen, nee-nee niet da. Hier een oog kwijt, daar een duim, een voet, daar een gebroken poot - moesten we nie stem over doen. Ma werkers moeten wel bang zijn van de baas zijn kwaaie woordjes! Da wel. Wie der allemaal wijs was, probeerde nog een beetje averechts te doen. Maar de bazen toonden ook graag daze trots waren op hun bange werkers: "da zijn de goeie" - want die gaan continu sorry zeggen en zeggen van 'ja, nee, kiest gij maar, kiest gij maar'. En da gebeurt dan ook, ze gaan kiezen in uw plaats. Ze doen niets liever! En dan worden mensen nog meer bang omdat ze dan niet kiezen in uw belang en dàn zijn ze bang voor hetgeen ze kiezen in uw plaats. Zodus ik ben de bende gestart, want ik kies graag zelf.
Kunt gij nog volgen, Verbiest?
Nauwelijks, Verbeeck.
Allez, ja. Ik weet wel dat da overeenkomt met wa wij in ons dossier hebben staan.
Ah, ja. Wat dan?
Da gij nie alleen graag kiest voor uzelf, maar ook graag alles pakt voor uzelf.
Wa wilde zeggen?
De bende, sorry, ik bedoel uw 'club' staat er bekend om te leven van inbraken. En dan alles te verkopen. Op de zwarte markt.
...
Geen commentaar hier, precies, Verbeeck.
Inderdaad.
...
En, ik denk dat Robbe, vers bij de bende, der voor een goeie reden bij is gekomen.
We zijn allemaal gelijk in mijn club. Dokterszoon of boerenzoon. Maakt nie uit.
Heel summier, nu, toch, hé Verbiest?
Zeker.
Het enige meer waard dan goederen en auto's en juwelen, is informatie 'over' goederen en auto's en juwelen. Vooral, wanneer ze te graaien vallen... Laat da nu iets zijn da Robbe misschien wel al het een en ander over weet.
Da kan goe zijn. Da's goe om te weten, Verbeeck. Maar het zijt gij die nu ideeën in mijn kop aant steken zijt en ik denk dat horen zeggen van iemand die het gehoord heeft van iemand anders die het wel eens zou gezegd kunnen hebben, nie iets waarda ge mij hier nog veel langer kunt houden.
Valt toch wel op, hé, Verbiest, hoe snel dat hij in enen keer niets meer te vertellen heeft.
Dat is inderdaad wel heel opvallend.
Der is niks mis met opvallen.
't Is goe, de Roose, ge moogt beschikken. Ik kan U hier nie houden, maar weet wel da mensen hard hebben moeten werken voor hetgeen gij afpakt van hen.
Ah ja? Hard moeten werken? Van wie? Nie van mij.
Heel grappig, de Roose. Vertrekt maar.
Zo lang ze nog hun beide ogen nog hebben, hé. Zo lang daze er geen duim of geen voet aan verloren hebben.
Kan je nog eens beschrijven hoe ze gekleed waren, zodat we zeker zijn dat we over dezelfde mensen praten?
Ja, zij droeg van... religieuze... vrouw. Kleren, zwart en wit.
Een non?
Ja, non.
Ok, dat is Julie. In vol habijt?
Habijt?
Van top tot teen?
Ja, non, gekleed - volledig. Top tot teen. Ja.
En hij?
Hij droeg... safari kleren... Safari. Beige. Korte mouwen. En, hij had bij, ook... zweep. Zweep.
Hij was gekleed als Indiana Jones?
Sorry?
Zoals de film, Indiana Jones.
Ik weet niet...
Ja, zoals Indiana Jones. Ok, dat weten we nu ook hoe Robbe gekleed liep. Ok, goed. Meneer, bedankt om te beschrijven we hebben alleen nog maar enkele vragen over toen ze hier samen waren. Zijn ze hier samen binnen gekomen?
Ja, samen komen binnen.
Wie kwam eerst binnen?
Samen komen binnen.
En wie was de eerste?
Hij had haar hand vast en bracht haar mee. Ze gingen achter staan, bij Sprite. Sprite.
En om hoelaat kwamen ze binnen.
Zij hier om 11 uur en half.
Ok en wat heb je gehoord? Heb je gehoord wat ze aan het zeggen waren?
Zij, lachen. Lachen. Niet luid. Stil.
Niets gezegd?
Alleen gehoord: jij mooi. Jij zo mooi. Lieve woorden. En aanraken ook, hand, schouder. Zij ook.
Zij ook?
Ja, zij ook door haar. Haar. Glimlachen, ja.
En heb je gehoord wat zij zei?
Zij zij?
Wat ze heeft gezegd, wat zij tegen hem nog heeft gezegd?
Ah, zij was ook lieve woorden. Ze zegt... hij... goed kunnen geven van kus.
...
Hebben ze daar lang gestaan?
Ja, lang. Ik... kijken. Dan zij... stoppen! En pakken rum fles en cola. Ik afrekenen hier aan de kassa. Ja? En toen weggegaan zij allebei.
En hoe laat was dat?
Ik weet niet meer, ik denk kwartiertje later.
Welke richting?
Naar buiten, donker al, kon niet zien. Kon niet zien.
Zijn ze later nog teruggekomen? Om nog meer te kopen?
Nee, niets gekocht meer. Niet meer gezien.
Ik heb U gezegd niemeer met Bénédicte op te trekken en kijkt wat er gebeurt! Ik kan het nie eens bevatten! Zeg mij NU wa er is gebeurd wanneer daje terugkwam van de nachtwinkel.
Ik ben toen me' julie terug naar de sporthal gewandeld en er stonden veel mensen buiten. Dervoor stonden er ook al veel mensen maar het was anders, alsof dat er gevochten is geweest. Der was rijkswacht bij.
Ja, en wa heb je toen gedaan.
Ik bleef op een afstand met Julie, maar Béné is naar mij gekomen en hij heeft gezegd dawe direct weg moesten gaan.
En wa heb jij toen gedaan?
Ik wou nie weg van 't feest, ik wou doorfuiven me' Julie... Maar Béné zei da Niek was beginnen vechten me Tibeau. Het was in feite Tibeau die begonnen was tegen hem, dat hij daar nie moest zijn, dat de bende hem moest gerust laten, en Niek zei dat hij geen deel was van de Bende, en Tibeau zei dat hij aant dealen was en hij had er een rijkswachter bij gehaald. En wanneer Niek boel bleef maken met Tibeau heeft diene rijkswachter hem in een wurggreep gehouden en vast blijven houden. Iedereen was maar aant kijken en niemand dee iets, behalve Tibeau die maar bleef roepen op hem, zelfs toen hij blauw begost te zien.
...
Julie hoorde da en is toen direct de sporthal binnengelopen. Ik wist toen nog nie...
Wa?
Da Julie familie was van... Tibeau.
Julie is nie alleen familie van Tibeau. Zis godverdomme de dochter van Verbeeck!
Ik weet het!
Onder andere omstandigheden zou ik blij geweest zijn maar gelijk as de dingen nu zijn is zij de laatste griet waarmee dagij mee moest gaan aanpappen!
Ik wist da toen nie!
En wa is er toen gebeurd?
Ik ben me Béné weggegaan van de sporthal.
Ma zijt gij toen direct naar huis gekomen?
Ik ben naar Béné thuis gegaan. En dan, onderweg naar hier ben ik eerst... toen naar... haar huis gegaan.
Naar haar huis? Naar wie?
Ik ben naar Julie haar huis gegaan.
...
Moeder, spreektegij me Robbe, ik kan het niemeer aan. Ik kan het godverdomme niemeer aan met die verduvelde zoon van ons. Verduveld! Het is verduveld. Godverdomme, Robbe, naar Verbeeck thuis gegaan? Wa is da me' u hoofd?
Waarom zijdegij naar Verbeeck zijn huis gegaan, Robbe, jongen?
Ik wou haar nog een keer zien?
Ma diezelfden avond nog? Wa bezielt er U? Gij zijt een verduveld snotjong, da is wattagijzij!
...
Allez, Robbe, jongen, zeg het.
Ik, wou haar nog een keer zien! Ik wou weten of zij mij nog wou zien!
Waarom zou zij U niemeer willen zien?
...
Ewel?
Omdak, boel heb g'hat me' Tibeau!
En von'ze 'terg, jongen?
Ze zei daze nie kon geloven dak ik die persoon was waar Tibeau zo' ne boel mee heeft gehad en dat hij overal wordt gevolgd door die bende van Lembeke en da het stom is dak'ik ermee te maken heb.
En hebt gij te maken met die bende van Lembeke?!
...
Ewel?
Neen, natuurlijk nie, zoet.
...
Nee, papa.
...
Nie liegen!
...
Kep niets te maken met de bende.
...
En wa zei ze nog tegen U dan? Hoe hebt gij medaar kunnen spreken?
Zij was thuis alleen. Allez, haar moeder was aant slapen in de andere kamer. Ik ben tot aan haar raam geklommen waar der licht aant branden was der was daar zo'ne rek me klimop.
Klimop? Klimop?! Moeder. Ik kan het niemeer horen. Wie zijt gij? Da is nie mijn zoon. Da is nie mijne zoon.
Kalmeert nu toch eens efkes, hij is rustig aan vertellen.
...
Zeg het, jongen.
Ik ben tot aan haar raam geklommen en ik wou het weten en toen heeft ze mij gezegd daze het zo stom vond dak ik boel heb gehad me Tibeau maar daze mij nog steeds wou zien en ik zei dak ik haar ook nog wou zien. Ik wou haar nie... niemeer kunnen zien. En toen... ja. Wij hebben besloten da wij elkaar nog willen blijven zien.
Ah, jullie hebben da besloten?
Ja. Ze... zei dawe elkaar hadden leren kennen gelijk da we zijn, vooraleer der iets kon tussenkomen. En ze zei daze er niets wil laten tussenkomen want, da was wa ze al lang wou. Iemand die haar leerde kennen in 't moment gelijk daze is.
Punt één, wa doe gij nog op een 100-dagen fuif in Eeklo? Gij zijt al student! Punt twee, spaar mij uw kalverliefde, gij hebt een griet gezien aan de andere kant van de sporthal. Gedaan.
...
Gedaan?
Tuurlijk, gedaan. Gij gaat haar niemeer zien. Zij gaat U niemeer zien. Het is over. Gij? Gij gaat terug op kot in Gent, ik wil U niemeer naar Eeklo zien gaan. Gij hebt uwen humaniora, nu moettegij uw studies afmaken en ik wil niets meer horen over uw stomme kalververhalen der is niets romantisch aan! Gij gaat uw studies afmaken en PAS ACHTERAF gaat gij U toelaten aan echte romantiek. Twee mensen die weten wie ze zijn en waar ze aan toe zijn - da is een echte romance. Gij zijt daar nog bij lange na nie, en die Julie ook nie. Wa jullie voelen is de nieuwigheid en die gaat er snel vanaf zijn. Wees blij dak het U vroeger liever dan later vertel! Toch, moeder?
Zo ist...
Zo lang as dak ik U ondersteun, ga 'k ik nie toelaten dagij uw leven ruïneert omda gij nie wijs kunt zijn. Gij studeert, ja? Gij zoekt uw specialisatie, daar laat ik U zelfs vrij in! Ik laat u daar vrij in.
Ge moogt zelf kiezen, Robbe, Jongen!
Daarna! Daarna kundegij zoeken naar een lief, goe? Een vrouw, iemand die het zie zitten om bij te dragen aan uw leven en nie U het gevoel geeft da uzelf ruïneren, dat daar iets schoon aan is, heldhaftig ofzo, iets om over naar huis te schrijven.
Zo ist, jongen, luistert naar uw vader.
Ik ga U helpen me uw praktijk op te zetten, alles wattagij wilt. En gij wilt da weggooien? Durf nie spreken. Gij wilt da weggooien? Mensen zitten te knokken en te vechten om maar een stuk te hebben van watakik recht op een plateau aan U serveer, waar dakik zo lang aan heb gewerkt en wijlen uw grootvader en watoedegij? Stop met uw stomme ideeën me wa gij denkt da romantisch is. Het kind is er nog nie uit bij U. Ma da gaan we oplossen. Robbe, vanaf nu: geen Julie, geen Bénédicte, niemeer uitgaan in de gebuurte hier. Gij ga terug naar Gent. Ik zet U daar op kot. Gij gaat daar studeren. Ik ga de kotmadam opbellen. Ik ga U doen en laten bijhouden. Durft nie tegen mij in te gaan! Op een dag gadegij zien dak ik da doe voor uw eigen bestwil. Gij denkt misschien anders. Dagij op een dag ga terugkijken en mij kwalijk ga nemen dak U de kans heb afgepakt de liefde van uw leven na te jagen, ma in realiteit ga gij terugkijken en opgelucht zijn dak ik U heb gered van uw kinderlijke drang naar tragiek. Vind iemand om uw leven mee op te bouwen maar maakt eerst dagij een leven hebt om op te bouwen, ja, Robbe?
...
Ewel?
Gij wilt dak mijn vrienden in de steek laat, terwijl dagij al uw vrienden continu inschakelt.
Da is omda mijn vrienden mij UIT moeilijkheden helpen, en nie derin meeslepen! Het is zo daje uw vrienden herkent, Robbe. Of wa hebben ze U zitten leren op Sint-Vincentius?!
En, Julie, zeg het eens. Hoe zijn de examens voor U verlopen?
Goe. Goe.
Dat is tof om te horen, Julie. Super. En denk je dat je voor alle examens geslaagd zal zijn?
Ik denk dak het wel goe heb gedaan. Ma' kweenie zeker.
Julie, ik merk in ieder geval al een mooie zelfzekerheid en -als ik dat mag zeggen- ook een zekere opluchting. Het waren de laatste examens van jouw humaniora, toch?
Ja.
Dat moet supertof voelen, nee?
Ja, das wel wijs.
Toch? Super.
Ja.
Julie, nu wil ik het even over iets anders hebben. We spraken laatst over... dat voorval... dat heel verwarrend is geweest voor U sinds dit - hoe zal ik het zeggen - enorme emotionele stress heeft veroorzaakt in uw familie en tegelijk voor U ook een... romantische kant had.
Ok.
Ja, ik ga het voorval niet terug overlopen van bij het begin, wees gerust, Julie. Ik vroeg me alleen af of je nadien nog iets hebt gehoord van Robbe. Heb je hem nog gesproken of gezien?
...
Je kan het mij vertellen, Julie, het is een veilige ruimte. Dit blijft tussen ons.
Hij is nog een keer langsgekomen.
Ja?
...
Het is ok, Julie, ik schrijf het even op. Dat is gewoon voor mezelf. Vertel gerust verder.
Hij is nog een keer langsgekomen daarna. Aan mijn raam terug. Twee weken later ofzo? Ik dacht dat hij niemeer ging komen. Ik was blij om hem te zien.
Zelfs al is hij rechtstreeks verbonden met de mesaanval op Tibeau?
...
Spreek - Julie, spreek gerust. Je kan het me vertellen. Ik ben een luisterend oor.
Da was voor hij mij leerde kennen en Tibeau zelf is ook niemeer van de braafste. Hij is bang en kwaad en zuur geworden.
Ja? Maar dat is normaal na een mesaanval, toch?
Ja, ma ik heb hem nog graag, hé. Het is alleen dat hij niemeer zo... lief is als dervoor. Hij heeft geen spijt van wat er gebeurd is met Niek.
Zou hij daar spijt om moeten hebben? Niek had het op hem gemunt, als ik uw vader mag geloven.
Tibeau was gewoon bang datter weer iemand van de bende hem ging aanvallen. Hij dacht da Niek daar was om datte doen en... ja. Hij was er eigenlijk alleen om te dealen, heeft Robbe gezegd.
Ah, Robbe heeft jou dit verteld?
Ja.
En wat heeft hij nog gezegd?
...
Julie, ik begrijp dat dit lijkt op een verhoring, maar het gaat hier over hoe jij je voelt, natuurlijk. Heeft hij nog iets verteld dat jou heeft... verward?
Ik ben nie verward.
Julie, uw vader heeft mij verteld dat je gevoelens hebt gekregen voor Robbe en... omdat je zo gesloten bent, kan hij moeilijk... met U praten om U van gedachten te veranderen. Ik bedoel, je begrijpt mij toch, hé? Uw gedachten peilen.
Hij kan met mij praten, maar hij kan mijn gedachten nie veranderen. Robbe is Robbe en ik heb nog nooit iemand tegengekomen gelijk hem en hij had mij gezien en hij had mij direct graag en het had met niemand of niets iets te maken, het was gewoon gelijk dat het was int moment. En we hebben elkaar toen gevonden en da was het mooiste moment van mijn leven. En da zit nie in mijn gedachten, want het is een gevoel en mijn vader kan praten zoveel dat hij wilt, ik ga luisteren maar alleen Robbe heeft mij kunnen raken in mijn gevoel en da is het verschil.
...
Julie, hoe denk je dat Robbe jou zo heeft kunnen raken in je gevoel? Heeft hij jou iets gegeven? Om in te nemen?
Nee, totaal nie. Hij heeft mij niets gegeven. En ik ben nie verward.
Geen probleem, Julie, ik begrijp jou. Vertel eens. Wat hebben jullie gedaan toen hij nog een keer was langsgekomen.
Gepraat.
...
Ja, gepraat.
Over?
Vanalles?
Vanalles.
Ja.
Julie, ik begrijp dat je graag Robbe wilt beschermen en afschermen, maar je moet onthouden dat ik hier ben om je te helpen dit trauma een plaats te geven.
...
Op dezelfde avond dat er iemand gestorven was door Tibeau, heb jij de zogezegde liefde van uw leven gevonden. Ik denk dat jij, en hij ook, elkaar te hard idoliseren, in dezelfde mate dat het voorval jullie heeft gechoqueerd.
Wij idoliseren elkaar nie. Wa wij hebben is oprecht... iets wak 'k ik ooit heb mogen zien van iemand. Hij heeft meer gemeen me Tibeau dan hij beseft want... hij spreekt ME mij en nie tegen mij, zoals iedereen die... zoals iedereen. En Robbe heeft mij nooit veroordeeld, hij heeft mij nooit... wanneer wij intiem waren... hij heeft er niks van gezegd. Het was geen ding voor hem. Hij zei dat hij alleen intiem wou zijn me mij, maakt nie uit hoe of wa.
Dat... is inderdaad prachtig, Julie.
Ja.
Dus jullie zijn intiem geweest met elkaar.
Ja.
Was het dan dat hij...
Het maakte hem nie eens uit want hij wou mij leren kennen nie zijn idee van mij maar mij gelijk dak ik ben, da is toch waar wij altijd over hebben zitten praten en ik weet nie wa mijn papa allemaal tegen U heeft zitten vertellen ma ik zie hem graag en ik ga hem blijven zien, ik weet nie hoe of wat of waar maar het ga gebeuren want... het is alles wa jij voor mij hebt gewild.
Julie, Julie, ik hoor U, ik hoor U volledig en ik ben blij dat je redelijk vroeg iemand hebt gevonden die je op je pad naar authenticiteit al heeft mogen vinden. Dat is inderdaad prachtig! Wat ik voor U heb gewild, ik wil het even kaderen, is dat ik wou dat je al die dingen kan ervaren, maar voor en door uzelf alleen. Niet afhankelijk van iemand anders, begrijp je? Wanneer Robbe ooit zou wegvallen uit uw leven.
Hij ga nie wegvallen! Ik wil da nie!
Julie, luister nu even. Ik wil je dit vertellen: moest het gebeuren dat hij om het even welke reden uit uw leven wegvalt, dan - als je al deze mooie kwaliteiten en vooruitgang in je zelfvertrouwen en eigenwaarde aan hem vasthangt - dan val jij ook, begrijp je?
Maar waarom mag ik da nie gaan beleven zoals het vanzelf komt? Me hem?
Omdat, ik zeg het opnieuw, geen probleem, Julie. Als hij wegvalt -
Gij hebt liever dak gehecht blijf aan mijn vader, ist da?
Ik heb het niet over uw vader, Julie.
Gij hebt het meer over mijn vader gehad over de jaren dan dak ik ooit heb gedaan.
Ja, Julie, in de context van...
Laat mij nu gewoon doen! Laat mij toch gewoon een keer doen. Ik heb het recht om da te voelen. Hij heeft mij leren kennen gewoon als iemand dat hij zag staan en hij wou mij beter leren kennen en het was nie omdat ik een misschien een speciaal geval ben. Het is nie omdat ik echt aant zoeken ben achter iemand. Het was spontaan en vanzelf en wij waren ons aant amuseren en zo zijn we naar elkaar toe geraakt, het was nie geforceerd of niks en da gebeurt bijna nooit.
Dat is... inderdaad romantisch, Julie. Ik ben jaloers...
Ja, schrijf het maar op. Ik ben hier weg.
Julie! Julie!
Volg hem.
Da is nie op onze route.
Volg hem.
Is da Danny?
Ja. Volg hem.
Pascal, vowa zijde gij zo serieus?
Volg hem gewoon, gij ga wel zien.
Ok, ma da ga opvallen.
Blijf op afstand.
OK.
...
Hij pakt zijne moto. Da ga echt opvallen als we derachter gaan rijden.
Bart, alstublieft, rijdt erachter, maar op een afstand.
Ok, ma hij rij zo snel.
...
Goe. Goe. Nie te... Nie te dicht.
Hij gaat ons zien en dan gaan we iets moeten zeggen, een reden.
Ik verzin wel iets. Ma da ga nie gebeuren.
Pascal, wa ist daje probeert te zien van hem? We weten allang dattij de leider is van de bende, ma we kunnen niets doen totdat er iets... is.
Da is wak probeer te zien.
Pascal, ge zit niemeer bij de para's, hé. Ik weet echt nie waarom dak dittoe vooru.
Bart, geloof mij. Gij ga blij zijn dak U heb meegepakt en nie iemand anders. Nie te dicht! Please. Nie te dicht.
Tis goe.
...
Waar rijdt hij naartoe.
Wacht hier efkes, hij moe rechts afslaan. Anders ziet hij ons.
Gij kent de weg?
...
Hier zijn der nie eens lichten. We zitten bij de kreken.
...
Pascal? Wa is da hier? Is da een motor... bende?
Nee.
...
Wa is da? Wa... Wa is da hier? Ik... ik wil da nie zien!
Hoe kendegij da hier?
...
Pascal!
...
Ik heb een tip gekregen.
Een tip, voor wa?
Da is wa ik probeer te verifiëren. Het ding hier is, ze nemen hun helmen nooit af.
Ja, maar al de rest wel!
...
Godverdomme.
Ma we weten wel welke helm Danny draagt.
...
Volg hem. Volg hem.
...
Hij wilt niemand precies.
Jawel, het is dat hij iemand specifiek zoekt.
Ok...
...
Daar. Aant wachten bij zijn moto.
Een heel eind weg.
Kom we stappen uit. Ik moe iets zien.
Ik stap nie uit.
Kom mee, Bart. Nu.
...
Waarom ben ik dit aant bekijken, Pascal? Als da Danny zijn ding is, goe voor hem?
Ik ben hier nie voor Danny.
...
Ok?
...
Daar. Ze zijn... begonnen.
Da kank zien.
Wie is die andere?
Denkte gij dakik mannen kan herkennen aan hun dees?!
Stil!
...
Ok, ik heb de nummerplaat nodig van die andere zijne moto. Blijf hier.
Gij wilt dichter gaan? Voor de nummerplaat? Zijdegij zot? Ze liggen erop?!
Stil! Ze gaan mij nie zien.
...
...
Ok ik heb het. 2 BIP 944.
2 BIP 944?
Ja.
...
2 BIP 944?
Ja...
...
Kom, we zijn weg.
Dumating si Francine para sunduin ako pagkatapos ng maraming araw na hindi umuuwi si Nick. Niyaya niya ako sa bahay. Nakabukas ang balita. Tila, isang pader sa Berlin ang nasira at lahat ay nagsisigawan. Wala akong alam tungkol sa pader na ito, gayunpaman alam ng lahat dito. May kinalaman ito sa digmaang pandaigdig, gayunpaman, 1989 na? Hindi na ako dapat magtaka, pinag-uusapan pa rin nila ang giyera na parang nangyari kahapon sa mga bahaging ito. Hindi ko makuha ang tungkol sa pader ng Berlin. Tila, kalahati ng lungsod ay bilanggo pa rin ng digmaan ng mga Ruso o ano pa man. Ayaw na nilang mamuhay na parang nasa kampo ng militar kaya sila na mismo ang nagwasak nito. Pinabagsak ang pader. Nais nilang mamuhay sa paraang Amerikano. Siyempre ginawa nila. Ginawa ko rin.
Ni minsan ay hindi ako pinuntahan ni Francine, o pinasok ako sa bahay na wala si Nick, na hindi naman madalas. Alam kong may nangyari noong lumapit siya sa akin nang mag-isa.
Sinusubukan niya ngayong magsabi sa akin ng kung ano, hindi ko maintindihan ang anuman sa wika niya, pero masasabi kong hindi maganda ito dahil sa kakalikot niya cookies at baso niya ng kape. Nagmumula ang sigawan sa telebisyon at ang boses ng tagabalita ay "mmmm, mmm, mmmm, mmm". Nagbuhos ng maraming gatas si Francine sa kanyang kape. Gayon din ang gusto ko. Sinubukan niya akong tanungin kung paano ang gusto ko, ngunit dahil hindi siya nakakaintindi ng anumang Ingles, ako mismo ang gumawa nito. Nagbuhos ng gatas, nagdaragdag ng dalawang sugar cube nang paisa-isa. Nakita niya. Wala siyang sinabi.
"Dood" sabi niya. Inulit niya ito. "Dood". Alam ko na ang ibig sabihin nito bago pa man niya sabihin iyon. Wala na si Nick. Pilit niyang nilalabanan ang nararamdaman at... nagsimula na siyang manginig sa kinauupuan niya. Tinakpan niya ang mukha niya. Pagkatapos ay dumating na ang paghikbi. Niyakap ko siya. May krus sa dingding, hindi ko maalis ang tingin ko dito. Ito ay, si Eba, hindi ba? Sa hardin? Babae, hindi lalaki, ang piniling maging matalino, ang pumili sa mansanas. Nais ng lalaki na magsawalang-bahala, sa hardin. Kaya naman mahilig silang... umiwas ng tingin. Bumaba ang asawa niya at hindi tumitingin sa direksyon namin. Lumabas siya. Pagkaraan ng ilang sandali narinig namin ang pag-andar ng traktor.Napatahimik si Francine. Sinubukan niyang ipaliwanag kung ano ang sinabi sa kanya ng pulis at habang ginagawa niya, paunti-unti niyang nabawasan ang paggamit niya ng salitang "dood" at mas ginagamit ang salitang "vermoord". "Vermoord". Parang tunog... "Murdered". Samantala, paulit-ulit na tumutugtog mula sa TV ang tunog ng mga taong nagsisigawan sa Berlin. Hinalo niya ang kanyang kape. Hindi niya napansin na wala na akong luhang nailuha para kay Niek. O baka napansin niya... baka naunawaan niya ako gaya ko naman sa kanya.
Pagkatapos ng libing, nagpakita si Benedict sa pintuan. Nagulat ako pero natutuwa akong makita siya. Grabe ang itsura niya. Iniisip niya kung kamusta na ako. Noon ko unang nakitang muling nagkaroon ng lakas si Francine. Hindi ko maintindihan ang wika, ngunit sinabi niya sa kanya na kailangan ako rito sa bahay. Tinanong niya ako: nagpakasal ka na ba kay Nick? Sinabi ko sa kanya, hindi, hindi kami nagpakasal, kahit na nangako siya. Sinabi niya sa akin at sinabi kay Francine: mainam na hindi ako makita ng "Rijkswacht". Sinabi sa kanila ni Francine na kinasusuklaman niya ang rijkswacht. Sinabi sa kanya ni Benedict na ilegal ako kung hindi ako opisyal na pinakasalan ni Nick at nag-expire ang kanyang visa. Gusto niya ba akong pakasalan? Hiniling niya na makita ako muli. Isinara na ni Francine ang pinto sa kanyang mukha.
Nakakatawa... Malamang, hindi nahulog nang malayo ang mansanas sa puno.
Verbeeck, ik moet U spreken.
Ja?
Over Pauwels, maar eerst ... kort iets anders.
Goe, goe, doe eerst de deur dicht. Zet U.
Verbeeck, ik ben geen Hollander. Dat weet jij wel, hé.
Dat weet ik.
Niet dat daar iets mis mee is, met Hollander zijn.
Zo ver zou ik nog niet gaan, Verbiest.
Verbeeck, alstublieft.
Ga door.
Kijk... Gij weet even goed als ik hoe ver de grappen nu beginnen te gaan. Heel het korps is al bezig, maar wanneer ik iemand erover aanspreek, uiteraard, dan bloedt hun neus en komen ze uit de lucht gevallen. Allez, het is iets perfect kinderachtig, iets compleet van op de speelplaats. Bon, we weten allebei waar ik het over heb.
Waarover precies?
...
Verbiest?
En dat is nu precies wat ik bedoel! Verbeeck, serieus nu. Dit is geen manier van werken meer. Ik kan niet met mensen samenwerken als ze continu de conversatie veranderen het moment dat ik de kamer binnenstap, of erbij kom staan, naar Holland en... holland-gerelateerde zaken. Trop is te veel!
Kom, zo erg kan het nu toch niet zijn?
Verbeeck, ik kan geen enkele deftige conversatie meer voeren met iemand binnenin het korps. Het gaat altijd terug over holland. Waarom? Ik ging nog mee in de grap van "willem weg" en zo, daar kon ik nog de humor van inzien, zo'n misantroop ben ik nu ook weer niet dat ik daar niet mee kan lachen, het is ook mijn middelnaam, dus ik kan het begrijpen tot een bepaald punt, spotten met de nieuweling. Goed voor één keer. Maar het is nooit gestopt sindsdien. Als ik wegstap hoor ik 'dommenollander' en giechelen, allez, moet ik nog verder uitweiden over de zaak? Het houdt maar niet op en vorige week lag er ineens een hele bol Gouda op mijn bureau. Geen brief, geen boodschap. Niks. Alleen een bol kaas. Wat moet ik daarvan denken?
Eh, jah. Wat wil je dat ik zeg? Dat het een mooi cadeau is?
Of het nu een vis is, een paardenkop, een afgehakte hand of iets anders!
Het is een grap, Verbiest!
Het is toch niet moeilijk in te beelden dat dit op den duur op mijn zenuwen begint te geraken. Dat is toch normaal? Om het zo uit te rekken, ook. Ik kan één of twee keer gracieus zijn en erin meegaan... tips om tulpen te kweken hier... hoe klompen dragen daar... maar ik kan het niet meer opbrengen.
Dat maakt het nu net grappiger, daddegij U het begint aan te trekken.
Voor alle duidelijkheid, met 'het' bedoel je de pesterijen.
Verbiest, hoe meer daje het persoonlijk gaat oppakken, hoe meer het gaat lijken daddegij U aangesproken voelt.
Maar het IS persoonlijk!
Ja, maar je hoeft het niet persoonlijk op te pakken.
Hoe moet ik iets niet persoonlijk oppakken dat persoonlijk naar mij gericht is?!
Omdat als het lijkt dagij u aangesproken voelt door de pesterijen, het gaat beginnen lijken dagij eigenlijk effectief een... een verdoken hollander zijt.
Een... Een verdoken hollander? Een verdoken hollander! Het is te absurd! Een verdoken hollander. Het gaat toch te ver? Doe er iets aan, Verbeeck!
Het spijt mij om te zeggen, Verbiest, maar... pesterijen op het werk - dat is sinds jaar en dag zo, op alle niveau's, altijd geweest. Waarom zou jij speciale behandeling moeten krijgen. U voortrekken, dat gaat enkel in uw nadeel werken, de dingen verergeren. Oftewel leert ge daartegen kunnen, oftewel ga je ergens anders werken, het zijn de enige twee opties.
...
Ja?
...
Ik snap deze humor niet. Schadenfreude is het. Nooit begrepen.
Zit er misschien geen hollands bloed in uw familie?
Ik kom uit Vilvoorde.
Zitten der geen Hollanders in het Brusselse, misschien?
Hollanders in het Brusselse? Laat mij niet lachen. Het gaat er in Brussel te chichi en te chacha aan toe en de enige chacha waar een hollander elegant mee om kan gaan is de chocoladereep.
Tiens, tiens, Verbiest. Ik dacht dat je daarnet nog zei dat er niets mis was met Hollander zijn.
Bon, genoeg hierover. Ik begin mijn verstand erbij te verliezen op den duur. Goed. Ik begrijp U. Niets aan te doen. Ok. Temps pis.
Perfect.
Nu. Pauwels.
Wat van Pauwels.
Wat van Pauwels? Er ging nog een ondervraging gebeuren, maar in de plaats moet ik vernemen dat hij is gepromoveerd. En ik vind nergens een rapport terug dat er ook maar een getuigenis over zijn aandeel in het voorval Verstringhe is geregistreerd geweest.
Pauwels is inderdaad gepromoveerd. Samen met Snauwaert. Twee hele capabele mannen. Ze konden ons korps beter dienen in een hogere functie.
Verbeeck, Pauwels heeft nog maar net een burger doodgewurgd tijdens aanhouding.
Niet zomaar een burger, een pooier die te maken had met de bende van Lembeke, geen makkelijk geval, zeker niet. Neenee.
Ik begrijp niet hoe je er zo blasé over kunt zijn, Verbeeck.
Een ongelukkig voorval. Helaas een risico van het vak.
Risico van het vak?
Risico van het vak.
...
Nog iets?
Je was heel happig om mij te betrekken in de ondervraging van Danny de Roose, die geen rechtstreeks verband had met de wurging van Niek Verstringhe. Maar wanneer het werkelijk gaat over de wurger zelf, Pauwels, dan krijg ik geen uitnodiging, is er alleen een gesprek achter gesloten deuren en komt hij er zonder kleerscheuren ervan af. Integendeel zelf!
Kijk, Verbiest. Pascal is een jongeman met veel goeie kwaliteiten waar de Rijkswacht heel veel aan heeft en ik wil niet dat zijn carrière door dit gebeurlijk ongeval hem ergens... zou kunnen blokkeren. Ik zie een mooie lange carrière voor hem.
Niet in het minst omdat hij verkering heeft met uw dochter, zoals ik tevens ook heb mogen vernemen.
Welnu, Verbiest... dat is natuurlijk een persoonlijke zaak -
Dat is precies mijn indruk, inderdaad.
Welja, het zit zo, we hadden bij ons thuis net kabel laten installeren en hij had dat graag eens gezien of het wel de moeite is, de VTM.
Kabeltelevisie.
Ja.
VTM.
Ja, dat is de nieuwe zender.
Dat zou goed kunnen.
Zodus, Julie was er uiteraard bij en, tja, zij en Pascal zijn aan de praat geraakt. In ieder geval, hij komt regelmatig langs nu als 10 om te zien wordt uitgezonden. Heb je kabel, Verbiest?
Neen.
Je kan altijd eens komen kijken.
Misschien.
...
Dus, zo is het.
De hele zaak rond de wurging van Niek Verstringhe... afgesloten met... 10 om te zien?
Zo zou je het kunnen stellen, ja.
...
Dingen niet te serieus opnemen, Verbiest!
Neenee, ik zou je niet de indruk willen geven dat je iemand een, wat was het, een speciale behandeling zou geven.
